Kleofas

Kleofas

Szukaj

Przeskocz do treści

Blog
O blogu, regulamin
Dyskusje miesiąca
Redakcja
Autorzy
(Nie)grzeczne rubryki
Książki autorów „Kleofasa”

Szukaj:

Tydzień Biblijny

Obrazek 15 kwietnia 2016 Robert M. Rynkowski Dodaj komentarz

Zobacz wpisy

Poprzedni wpisPapież i teologia Następny wpisKim jest ta Kościół?

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Komentarz

Nazwa *

E-mail *

Witryna internetowa

Lepiej krótko, a z sensem

Raniero Cantalamessa, kaznodzieja papieski, jak sam przyznaje w tekście „Byłem krytycznie nastawiony do Odnowy”, był wręcz wrogiem ruchu charyzmatycznego. Z czasem, po uczestnictwie w wielu spotkaniach tego ruchu, jego nastawienie zmieniło się diametralnie i z zaciekłego przeciwnika stał się gorącym zwolennikiem Odnowy, porzucił nauczanie uniwersyteckie i stał się wędrownym kaznodzieją.

Cantalamessa mówi, że w Odnowie zobaczył m.in., że Duch Święty ożywia wszystkie sakramenty, że pozwala odkryć Jezusa jako Pana, że prowadzi ludzi do serca Ewangelii, którym jest krzyż Jezusa, że w chrzcie w D.Ś. chodzi o ponowne świadome przeżycie tego, co dokonało się np. w chrzcie, sakramencie małżeństwa, że kiedy otwieramy się na działanie D.Ś., Biblia staje się księgą, przez którą Bóg mówi do człowieka, że D.Ś. kontynuuje w nas modlitwę Jezusa, że D.Ś. rozlewa swe dary wśród członków różnych wyznań, co pozwala na ekumenizm duchowy. Na koniec Cantalamessa stwierdza: „dzisiaj doświadczenie Ducha Świętego jest konieczne, aby przemienić chrześcijan tylko z nazwy w chrześcijan rzeczywistych”.

Ktoś złośliwy mógłby powiedzieć: biedni ci wszyscy chrześcijanie tylko z nazwy, którym nie dane było doświadczyć działania Ducha Świętego, zwłaszcza w Odnowie w Duchu Świętym.

Cantalamessa i Odnowa
21 kwietnia 2016 Robert M. Rynkowski 3 komentarze

Więcej notatek →

Obrazki

Jeden z utworów barokowego poety, Aleksandra Teodora Lackiego (Pobożne pragnienia II, 13), zaczyna się od słów: „Jest tak wielą mój żywot fatyg sturbowany, jako balon do góry wielą rąk miotany”, kończy się natomiast inwokacją do Boga, czy raczej lirycznym wyznaniem wiary jako πιστιν («ufność», «zawierzenie»): „O Boże, jak szczęśliwszy żywot wszyscy mają, którzy w Tobie nadzieję tylko utapiają”.

Metaforyka Lackiego jest czytelna: można tonąć w troskach niepewnego żywota, albo zanurzyć się i dać się pochłonąć Bożej trosce; istnieje bowiem niezmierzona głębokość rozpaczy, ale i głębia nadprzyrodzonej nadziei. „Ledwiem zdrowia w tak ciężkiej utarczce nie zbyła, gdy mię tak gęsta ręka ze wszech stron okryła”. Ciekawy to paradoks, gdyż «Boskie przejźrzenie» okazuje się w utworze nie tylko kotwicą dla statku, lądem i schronieniem przed burzą, ale również – morską otchłanią, tyleż jednak odmienną od morza trosk i śmierci, jak wschód od zachodu… Warto jednocześnie wspomnieć, iż mottem pieśni uczynił autor słowa Psalmu 72, 28 („Pożyteczno mi przylgnąć do Boga, położyć w Panu Bogu nadzieję moję”), a całość opatrzona została wymownym emblematem: wokół wzburzone morze, na nim tonący okręt, rozbitek miotany falami, na brzegu zaś – upersonifikowana Boża miłość, niosąca na swych barkach swą Oblubienicę oraz kotwicę w kształcie krzyża. Wszystko to ma jeden cel: pouczyć o potrzebie oddania się w ręce Opatrzności, zwłaszcza wtedy, gdy doczesne przypadki zdają się odbierać człowiekowi wszelką nadzieję.

Abraham, Józef, Zuzanna, Tobiasz… Biblia jest pełna historii egzemplifikujących naukę o nadziei wbrew nadziei (zob. Rz 4, 18). Najbliższa akwatycznej metaforyce utworu Lackiego wydaje się natomiast historia apostoła Piotra, który stąpał po wodzie, aby spotkać się z Jezusem. Kiedy jego uwaga koncentrowała się tylko na Bogu i na Jego obietnicy, wiara pozwalała mu pokonać zachłanność morskiego żywiołu. Kiedy natomiast w chwili zwątpienia spojrzał na wzburzone fale (zob. Mt 14, 30), przestraszył się i zaczął tonąć.

Opatrzność, ufność, kotwica i fale
23 maja 2016 Michał Gołębiowski 4 komentarze

Więcej obrazków →

Aktualności

ks. prof. Wincenty Myszor (1941-2017)
Niezwykły człowiek i niezwykły naukowiec. Wybitny znawca gnostycyzmu o światowej renomie,…

Postów 1/17 z Aktualności

Dyskusja miesiąca: Czyściec

Deifikator – purgator By Sławomir Zatwardnicki
Ewangelia w pigułce humoru. Grupa ludzi wokół nierządnicy, w rękach narzędzia…
Czyściec By Robert M. Rynkowski
Msza Święta sprawowana jest w intencji zmarłego Jana Kowalskiego w dziesiątą rocznicę…
Dar czyśćca By Jacek Salij OP
Dla katolika modlitwa za zmarłych stanowi oczywisty postulat, wypływający z prawdy o…

Postów 3/3 z Czyściec

Recenzje

Przedostatniość rozmów z BXVI By Sławomir Zatwardnicki
Ktoś kiedyś napisał, że rynkiem wydawniczym rządzi marketing. Ja to napisałem przed chwilą.…
Rybak z Galilei - czyli o literaturze pobożnościowej... By Juliusz Gałkowski
Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy opublikowało książkę jezuity Stanisława Biela, Rybak z…
Emmanuel Carrère jako badacz początków chrześcijaństwa By Alicja Szerment
"Pisałem obciążony tym, czym jestem: inteligentnym, człowiekiem bogatym, ze szczytów…

Postów 3/30 z Recenzje

Blog teologiczny

Kategorie

Kategorie

Ostatnie wpisy

Zaskoczenie odzyskanej ufności – medytacja
Ciągłość w kontraście, kontrast w ciągłości
Palec wskazujący do tyłu
Zbawienie szczegółowe i ostateczne
N. T. Wright – Wczesne tradycje i źródła chrześcijańskie

Najnowsze komentarze

robinwayne - Zbawienie szczegółowe i ostateczne
jonemartin - Nie proteza
Doris - N. T. Wright – Wczesne tradycje i źródła chrześcijańskie
Tome - Państwo idealne według św. Ambrożego
jonemartin - „Sanktuarium” – nowy dział

(Nie)grzeczne rubryki

ojcowie dosłownie

cytaty, fragmenty, dzieła - Marta Przyszychowska

Dlaczego wierzę?

Moi bohaterowie wiary - Robert Bolesław Koss

Patchworki teologiczne

Ze skrawków sklejone teksty - Robert M. Rynkowski

Mistrzowie o teologii

Gwałt na teologii

Felietony teologiczne Sławomira Zatwardnickiego

Ziemia Ulro, czyli nieznośna kruchość wiary

Anna Connolly

antropo-tajemnica

nigdy nie byłeś nikim - br. Kamil Sochacki

Logikē latreia (λογικὴ λατρεία)

rozumna służba Boża - o. Tomasz Samulnik OP

Duchowość staropolska

Wszystko to, co renesansowa i barokowa literatura religijna mówi nam, współczesnym, o Bogu, świe...

Najnowsze teksty z (Nie)grzeczne rubryki

Zaskoczenie odzyskanej ufności - medytacja By br. Kamil Sochacki
„Wszyscy wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku…
Ciągłość w kontraście, kontrast w ciągłości By Sławomir Zatwardnicki
Zgodnie z często przywoływanym stwierdzeniem św. Augustyna „Nowy Testament jest ukryty w…
Palec wskazujący do tyłu By Sławomir Zatwardnicki
Warto wydrukować sobie poniższe proroctwo Mojżesza i przywiesić na lodówce serca: „Oto…
Zbawienie szczegółowe i ostateczne By Sławomir Zatwardnicki
Czas jest, wolno powiedzieć, innym wyrażeniem tego, co nazywamy łaską przybrania za synów…
Misterium na ławę By Sławomir Zatwardnicki
Nierozdzielność Kościoła będącego zarówno misterium jak i podmiotem historycznym wolno za II…

Postów 5/113 z (Nie)grzeczne rubryki

Meta

Zaloguj się
Kanał RSS z wpisami
Kanał RSS z komentarzami
WordPress.org

Współpraca

Książki autorów „Kleofasa”

Obserwuj tablicę Książki "Kleofasa" należącą do użytkownika Książki.

Kleofas na Facebooku

Kleofas

Blogroll

„Dywiz. Pismo katolaickie” (Ewa Karabin)
Towarzystwo Teologów Dogmatyków
Orygenes
Robert M. Rynkowski
Moje pisanki (Jan Turnau)
Krzysztof Kamiński

Społecznościowe

Dumnie wspierane przez WordPressa