W Kościele oktawa Zmartwychwstania Pańskiego. To nie jest czas rozpaczy, ale nadziei. A jeśli na chrześcijańskim blogu teologicznym panuje jednak smutek, żal?
Rozpacz pochodzi od złego i dlatego nie można paktować ze złem. Mam nadzieje, że personifikacja, którą tu świadomie wyraziłem, nie będzie źle odebrana. Jeśli dobre jest to co Boskie, to według Biblii dobre jest wszystko, bo wszystko od Boga pochodzi. Zło jest wtórne w stosunku do dobra. Wiara w zmartwychwstanie zawiera w sobie wezwanie do absolutnej wierności dobru. W jej świetle nic nie upoważnia chrześcijanina do paktowania ze złem.
Ktoś powie, że człowiek może znajdować się w sytuacji rozpaczy. Może ona przejawiać się w poczuciu kompletnego bezsensu. Znałem człowieka, który wiedział, że Chrystus zmartwychwstał. Ale jego siły witalne były tak słabe, ze nie potrafił myślami sięgnąć poza grób. Nie mógł sobie wyobraził miłosiernego Boga, który byłby tak niemiłosierny, by wyrwać go ze stanu śmiertelnego zmęczenia, chorego, który chciał jedynie spać u jego stóp.
Często doświadczamy, że wszystko, czego się dotkniemy, natychmiast się rozpada. Nie znajdujemy Boga ani w naszej duszy, an w naszych miłościach. Bóg pozostaje ukryty za swoim dziełem, daleki i nieobecny. Jak pomóc zrozpaczonemu człowiekowi? Może jedynie przez cichą rozmowę? Może spróbować wytłumaczyć, że Bóg, w którego wątpi, naprawdę jest blisko niego. Może trzeba ostrożnie powiedzieć o Jezusie Chrystusie, którego ziemskie życie i nauka i los kończy się wołaniem: „ Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” Powiedzieć jak najdelikatniej, że przez ten okrzyk opuszczenia Jezus obdarzył nas wszystkich swoją bliskością. Chciał się z nami zjednoczyć i dlatego wszedł do najgłębszego smutku ludzkiego życia. I teraz oręduje u Ojca za nami: Ja również to przeżyłem i wiem że Bóg jest jeszcze bliżej nas, bliżej, niż my siebie samych.
Jeśli ten ktoś to zrozumie, to znaczy, że znalazł Boga , Boga melancholii, do którego może się modlić i którego może doświadczyć swą egzystencją. A wtedy przez nadzieję zmartwychwstania może rozpacz pokonać.
