J 1, 14 – Wcielenie; życzenia świąteczne

(14) A Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wśród nas.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen łaski i prawdy.

Ten fragment prologu Ewangelii św. Jana odczytujemy jako mówiący o tym, że Bóg rzeczywiście stał się człowiekiem. Użyte tu greckie słowo sarx wskazuje na człowieka w jego konkretnej postaci, w jego przemijalności, ciało, chociaż ożywione duszą, to jednak kruche i nietrwałe. Bóg nie ma zatem ciała pozornego, jak chcieli doketyści, ale prawdziwe. Co jednak ze słowem Logos? Jest to słowo wieloznaczne i w grece nie miało jednego znaczenia. Może ono jednak wskazywać na ostateczną rację rzeczy, słowo stwórcze, mądrość. Tak czy inaczej warto też, jak sądzę, zwrócić uwagę na jego znaczenie dosłowne. A wtedy wskazuje ono na to, że „dialogiczny” Bóg, którego słowo jest stwórcze, wkracza też w rzeczywistość naszego języka.

Autorom i czytelnikom „Kleofasa”
życzymy spokojnych, owocnych duchowo
i „teologicznych” świąt Bożego Narodzenia,
a w nadchodzącym roku wielu dobrych
rozmów o Bogu

redakcja

2 myśli nt. „J 1, 14 – Wcielenie; życzenia świąteczne”

  1. W przytoczonym wersecie jest jedno stwierdzenie, które wydaje się przeczyć tekstowi, jak i on w pewnym sensie, sam sobie. Ja już pominę słowa, kto stał się człowiekiem. W tekście czytamy, że [logos]. Tak naprawdę użyte tu gr. słowo znaczy m.in „mięsem”. Nie w sensie mięsa gr. kreas, tylko „ciała” złożonego z mięsa. Tym słowem ozn. również trupy. I w gruncie rzeczy oznacza powłokę cielesną, nawet zniszczalnej istoty
    Nawet nie czytamy, że [słowo] stało się człowiekiem. Tym czym się stało to „ciałem”. I tym co jest istotne w tekście to nie prawda, że [słowo] nie ma ciała pozornego. Tekst nie mówi, że ono ma ciało. W wer. czytamy „słowo s t a ł o się ciałem”. Nie ma mowy o posiadaniu ciało, co nim się stanie. I prze to się nim stanie, istnienie jako ciało. Nie czytamy, że słowo zamieszkało w ciele. Czytamy, ze „stało się ciałem”. I w tym samym rozdz. w wer. 4 czytamy, że przez [słowo] „wszystko się s t a ł o”. Wszystko przez nie zaistniało. „i bez niego nie stało się ani jedno”. Tak o słowie czytamy, że „zaistniało” gr. ginomai = stać się zaistnieć, zacząć być, otrzymać istnienie”. I w tym przypadku, czytamy, ze [słowo] zaistniało, zaczęło być ciałem. Otrzymało istnienie. Ja tak odczytuję werset, który jest jaki jest. Zawiera słownictwo, jakie zawiera, ze swoim znaczeniem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *