„Kleofas” to katolicki blog teologiczny. Skąd taka nazwa? Tak miał na imię jeden z uczniów idących do Emaus (Łk 24, 13-35), imienia drugiego nie znamy. Rozmowa uczniów w drodze to wzór uprawiania teologii, właśnie jako rozmowy o Bogu, będącej wynikiem spotkania z Bogiem i do tego spotkania prowadzącej.

Taki właśnie ma być „Kleofas”: miejsce racjonalnej i życzliwej rozmowy o spotkaniu z Bogiem prowadzonej przez teologów. Kleofas i jego towarzysz nie posiadali tytułów naukowych, nie byli też raczej znaczącymi postaciami wśród uczniów Jezusa. Nie znamy ich dalszych losów. Jednak w ich rozmowie było coś takiego, że jej opis stał się opowiadaniem uważanym przez wielu za najpiękniejsze opowiadanie wielkanocne. Dlatego „Kleofas” jest otwarty nie tylko na zawodowych teologów, lecz także na teologów niezawodowych. Wyrazem tego jest skład redakcji.

Co jakiś czas redakcja blogu określa temat dyskusji miesiąca.  Wprowadzeniem do tej dyskusji jest kilka obszernych wpisów autorstwa członków redakcji oraz/lub zaproszonych do współpracy autorów. To one ukierunkowują dyskusję prowadzoną w komentarzach do nich (komentarze są moderowane, co oznacza usuwanie komentarzy niemerytorycznych, wulgarnych czy obraźliwych).

Członkowie redakcji i zaproszeni autorzy mają prawo do publikowania na blogu dowolnych wpisów o tematyce teologicznej (warunek konieczny). Autorem „Kleofasa” może też zostać każdy teolog profesjonalny i nieprofesjonalny (po nadaniu odpowiedniego statusu użytkownika; wystarczy wysłać e-mail w tej sprawie).

Poszczególni autorzy wyrażają w tekstach własne poglądy, które nie są poglądami redakcji czy innych autorów „Kleofasa”.

Współpraca

Blog teologiczny „Kleofas” współpracuje z portalem Deon.pl oraz serwisem blogowym portalu Deon.pl (blog.deon.pl). Współpraca polega w szczególności na:
a) udostępnianiu przez portal Deon.pl na stronie portalu informacji o najciekawszych wpisach;
b) umieszczaniu przez portal Deon.pl na stronie portalu wybranych tekstów autorów blogu teologicznego „Kleofas” jako tekstów polecanych.

Zaproszenie do współpracy

Wszystkich teologów zawodowych i niezawodowych, wszystkich zainteresowanych teologią i wiarą zapraszamy do współtworzenia „Kleofasa”. Współtwórcą blogu można zostać w szczególności:
a) biorąc udział w „Dyskusjach miesiąca” albo jako autor wpisów wprowadzających (planowane tematy dyskusji są na podstronie „Dyskusje miesiąca„), albo jako autor wpisów uzupełniających lub polemicznych, albo jako dyskutant w komentarzach do wpisów;
b) publikując dowolny tekst o tematyce teologicznej;
c) publikując recenzję książki teologicznej.

Regulamin blogu

Warunki funkcjonowania blogu teologicznego „Kleofas” oraz korzystania z niego, a także prawa i obowiązki Użytkowników serwisu oraz zakres odpowiedzialności Administratora określa – stosowany odpowiednio –  regulamin serwisu blogowego portalu Deon.pl (blog.deon.pl).

Uwaga!

Kleofas jest blogiem teologicznym o charakterze naukowym, naukowo-publicystycznym, bądź popularnonaukowym. Dlatego też w trosce o zachowanie i utrzymanie kultury wypowiedzi na forum, komentarze spamujące, naruszające w jakikolwiek sposób cudzą własność intelektualną, używające słów niecenzuralnych, a także argumenty ad personam jako godzące w etykę uczciwej dyskusji, będą odgórnie wycinane przez redakcję.

Argumentum ad personam [argumentum ad personam] (łc., dosł. ‘argument do osoby’) nieuczciwy chwyt w dyskusji, polegający na podważeniu wiarygodności tezy przeciwnika, przeciw któremu wytacza się oskarżenia osobiste, nie mające związku z dyskutowaną sprawą; źródło.

Oficjalny polski tekst netykiety wyszczególnia również zasady tzw. „internetowego savoir-vivre’u”, w którego skład wchodzą m.in. takie postawy, jak życzliwość, uprzejmość, cierpliwość. Częstokroć różnica poglądów jest czymś nieuniknionym, niemniej redaktorom Kleofasa zależy na tym, aby realizowała się ona w atmosferze wzajemnego poszanowania i respektu wobec godności drugiej osoby. Wszakże sama Ewangelia mówi: „Po tym wszyscy poznają, że moimi jesteście uczniami, gdy miłość wzajemną ku sobie mieć będziecie” (J 13, 35). Miłość natomiast „cierpliwa jest, łaskawa jest” (1Kor 13, 4), „nie unosi się gniewem, nie pamięta złego” (1Kor 13, 5). Do tego ideału dążymy.