Książki naszych autorów

Podczas lektury książek naszych autorów to Ci się nie przydarzy…

ks. Jarosław Babiński, Teologia życia. Próba reinterpretacji dorobku ks. Franciszka Sawickiego, Wydawnictwo Bernardinum, Pelplin 2013, s. 468.

Rozprawa ks. Babińskiego jest próbą stworzenia całościowej syntezy myśli wybitnego teologa i filozofa – ks. Franciszka Sawickiego. Jako klucz interpretacyjny, pozwalający bogaty i różnorodny tematycznie dorobek Sawickiego całościowo uporządkować ks. Babiński przyjął temat życia ludzkiego, obecny w jego myśli przez całą twórczość. Uznał go za swego rodzaju „zwornik”, pozwalający bogaty, dotyczący różnych tematów, rozwijany tak w ramach filozofii, jak i teologii dorobek usystematyzować i stworzyć całościową syntezę jego poglądów.

Praca ta stanowi tym samym próbę odpowiedzi na pytanie, czy istnienie takiego fenomenu, jak teologia życia, jest możliwe; czym różni się od innych ujęć człowieka i jego życia, podejmowanych już przecież przez inne dyscypliny teologiczne. Twórczość ks. profesora Franciszka Sawickiego, choć nie było jego celem założeniowo tworzenie takiego właśnie systemu, zdaje się tą intuicję w pełni potwierdzać. Życie nie jest bowiem rzeczywistością, której człowiek sam nie jest w stanie do końca pojąć, opisać czy zdefiniować. Jego egzystencja na ziemi, sposób bycia to właśnie życie, a dokładnie ciągłe się jego aktualizowanie i przejawianie. Odpowiedź na jakiekolwiek pytanie dotyczące człowieka, oznacza dotknięcie tajemnicy życia. Nauka, starająca się znaleźć odpowiedzi na wciąż nowe pytania, stawiane przez człowieka, rodzące się zresztą na podstawie odpowiedzi na wcześniejsze pytania, musi podjąć też wysiłek zmierzenia się z pytaniami najbardziej fundamentalnymi. Z racji swego charakteru i stawianych sobie zadań, jak i specyficzności źródeł, musi ten wysiłek podjąć też teologia. Propozycja odkrywania w myśli ks. Sawickiego odpowiedzi na pytanie o sens życie, jak i możliwość formułowania odpowiedzi w tej materii na podstawie jego dorobku została przez ks. Babińskiego interesująco wyeksplikowana.

ks. Grzegorz Barth, Hermeneutyka osoby, Wydawnictwo KUL, Lublin 2013, s. 330.

Z całą pewnością Hermeneutyka osoby nie jest przeznaczona jedynie dla wąskiego grona specjalistów, którzy zajmują się problemem hermeneutycznym. Chodzi w niej o ludzką osobę, a dokładniej – o to, aby osoba stała się czytelna dla siebie, czyli zrozumiała dla siebie w sferze poznawczej i egzystencjalnej. Osoba jawi się, wypowiada i odsłania w dynamicznym procesie hermeneutycznym na planie dziejów bosko-ludzkich, w dialogu rozumu i wiary, filozofii i teologii, elementu ludzkiego (humanum) i boskiego (divinum), ruchu zstępującego (descensio) i wstępującego (ascensio). Idzie zatem o odsłonięcie prawdy (aletheia), o której mówi Słowo Boże: ” Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,32). Hermeneutyka w ujęciu ks. Bartha staje po stronie prawdy i chce zaradzić myślowym błędom i dewiacjom.
Nowatorski charakter rozprawy na tle wcześniejszej, naukowej tradycji hermeneutycznej polega na przedstawieniu hermeneutyki nie tylko jako jednej z metod poznawczych, lecz jako specyficznej właściwości bycia osobą – hermeneutyki osoby właśnie.
(Ks. prof. dr hab. Włodzimierz Wołyniec)

ks. Krzysztof Guzowski, ks. Grzegorz Barth, Wierzę w Boga – Jak rozumieć prawdy wiary chrześcijańskiej?, Gaudium, Lublin 2013, s. 148.

Niniejsza książka, stworzona przez Doktorantów Instytutu Teologii Dogmatycznej KUL, stanowi rodzaj przewodnika, służącego pogłębieniu znajomości poszczególnych prawd wiary, zawartych w Składzie Apostolskim. O tym, że taka pomoc jest potrzebna, przekonuje nas Ojciec Święty Benedykt XVI, który inaugurując Rok Wiary w Kościele katolickim, chciał, aby wszyscy katolicy umocnili swoją wiarę i by – przez osobiste świadectwo – pomogli powrócić błądzącym do kochającego Boga. Znajomość wiary chrześcijańskiej umacnia także więzi poszczególnych wiernych z Kościołem. Zarówno wiara osobista, napełniona zaufaniem do Boga, jak i wiara Kościoła, która jest Źródłem jedności pomiędzy wierzącymi, pozwala ludziom wierzącym zobaczyć obecność Pana Boga w ich życiu i radować się Jego miłością. Ufamy, że niniejsza publikacja pomoże P. T. Czytelnikom odkryć z radością, że wszystkie prawdy wiary chrześcijańskiej są drogowskazami służącymi temu, by życie ludzkie przeżyć mądrze i pobożnie.

Anna Connolly, Toksyczni święci, czyli o kulcie cierpienia w chrześcijaństwie, Książka i Prasa, 2013, s. 304.

Przesłanie świętych cierpiętników, z wierzchu gładkie i piękne, gdy się mu dokładniej przyjrzeć ukazuje swoją ciemną stronę. Pod lukrowaną maską przykrywającą prawdziwe twarze świętych kłębią się myśli i przeżycia całkiem mroczne i odpychające… Skąd przekonanie o zbawczej wartości cierpień? W jaki sposób chrześcijaństwo postawiło cierpienie w centrum swego przesłania? Książka stara się odpowiedzieć na te właśnie pytania i udowodnić, że kult cierpienia jest szkodliwy dla chrześcijaństwa i sprzeczny z przesłaniem Jezusa z Nazaretu.

Marta Ficoń, Od piekła do nadziei zbawienia. Rozwój kwestii zbawienia dzieci zmarłych bez chrztu świętego w teologii katolickiej i jej egzystencjalna doniosłość, Wydawnictwo Naukowe UPJPII, Kraków 2012, s. 495.

Przedmiotem tej pracy jest zagadnienie losu dzieci nieochrzczonych, których świadomość nie doszła do takiego rozwoju, by mogły dokonać jakiegokolwiek wyboru moralnego, czyli świadomego i dobrowolnego rozróżnienia między dobrem a złem, a tym samym ponieść odpowiedzialność za swe działania. Chodzi zatem o sytuację dzieci nie tylko juz narodzonych, ale także tych, które straciły życie w łonie matki.

Wacław Hryniewicz OMI, Oczekuję życia w przyszłym świecie, Wydawnictwo Święty Wojciech,  Poznań 2013, s. 446.

Ojciec Wacław Hryniewicz powraca do pytań o rzeczywistość ostateczną człowieka i świata. Spogląda na nią z perspektywy dialogu chrześcijan Wschodu i Zachodu, łącząc w tej książce swoje dwie największe pasje teologiczne: eschatologię i ekumenizm.

Wiara przybiera postać intensywnego oczekiwania, które nadaje orientację mojemu życiu. Wierzę, dlatego oczekuję spełnienia tego, o czym mówi Ten, w którego wierzę. Oczekuję z nadzieją i ufnością, iż nie doznam zawodu. Wiara i nadzieja są źródłem mojego oczekiwania.
(ze wstępu Autora)

Wacław Hryniewicz, The Spirit: The Cry of the World, Washington, The Council for Research in Values and Philosophy, 2014

 

 

 

 Wacław Hryniewicz, Wiara rodzi się w dialogu, Wydawnictwo WAM, Kraków 2015, s. 352.

Życie człowieka wierzącego to ciągły dialog z Bogiem i z innymi ludźmi. Bóg wybrał dialog z człowiekiem jako zbawczą drogę docierania do ludzkiej wolności. Dla chrześcijanina sam Chrystus jest największą inspiracją do kształtowania w sobie postawy dialogu w relacji z drugą osobą.

Dlatego warto wsłuchiwać się w to, co o wierze mają do powiedzenia inni, również ci, którzy wywodzą się z innych wyznań i tradycji. Możemy uczyć się jedni od drugich, jak lepiej rozumieć sens tego, w co wierzymy, jak wyjść poza schematy w myśleniu i jak odkrywać zupełnie nowe znaczenia w pozornie dobrze znanych prawdach.

Jeden z najwybitniejszych polskich teologów zachęca do formułowania własnych wątpliwości w wierze i zadawania Bogu trudnych pytań. Sam Autor nie boi się ich wcale i z zaangażowaniem o nich dyskutuje.

Nowa książka ks. Wacława Hryniewicza wyrasta z wyjątkowego w polskiej teologii wydarzenia – debaty internetowej jednego najoryginalniejszych polskich myślicieli religijnych z internautami.

Antonina Karpowicz-Zbińkowska, Teologia muzyki w dialogach filozoficznych św. Augustyna, Nomos, Kraków 2013, s. 148.

To książka o charakterze interdyscyplinarnym: łączy zagadnienia filozoficzne, teologiczne i patrystyczne. Jej związek z historią filozofii oraz historią literatury wczesnochrześcijańskiej wynika z przyjętej bazy źródłowej. Stanowi bowiem analizę dialogów filozoficznych św. Augustyna, a więc pism, które autor ten stworzył w pierwszym okresie swej twórczości, gdy fascynował się filozofią i spuścizną antyczną. […] Uważam, że książka będzie pożyteczna dla wszystkich, którzy interesują się filozofią starożytną i wczesnochrześcijańską, myślą św. Augustyna i koncepcją muzyki jako takiej.
(Z recenzji ks. prof. dra hab. Józefa Naumowicza)

Dariusz Kowalczyk, Tomasz Rowiński, Czy żyjemy w czasach Apokalipsy, Wydawnictwo M, Kraków 2012, s. 164.

Czy żyjemy w czasach Apokalipsy – to książka poruszająca ponadczasowe a zarazem bardzo aktualne tematy. Kim jest Antychryst? Jak będzie wyglądało życie ludzkie po śmierci? Jak rozumieć niebo, piekło, czyściec? Co jest rolą proroka? Co wiemy o końcu świata? – o tym między innymi rozmawia Tomasz Rowiński z księdzem Dariuszem Kowalczykiem.

Michał Legan OSPPE, Przyjdzie dzień, kiedy będziesz miłował. Rekolekcje na każdy czas, Wydawnictwo eSPe, Kraków 2012, s. 216.

Przyjdzie dzień, kiedy będziesz miłował to zaproszenie do fascynującej duchowej podróży ze słowami Ewangelii. Ojciec Legan jest w tej podróży przewodnikiem naprawdę wyjątkowym. Ukazuje znaczenia i konteksty zupełnie nieoczekiwane, zaskakujące, zmieniające często diametralnie naszą perspektywę. Jego celem nie jest prezentacja wiedzy na temat Biblii czy duchowości, ale pomoc czytelnikowi w nawiązaniu prawdziwej, osobistej relacji ze Słowem Bożym. Posługuje się przy tym licznymi odniesieniami do świata sztuki, filmu czy literatury, które pomagają nam w doświadczaniu przemieniającej mocy spotkania z Bożym objawieniem.

Michał Legan OSPPE, Wszyscy będziemy Barabaszami. Rekolekcje na każdy czas, Wydawnictwo eSPe, Kraków 2013, s. 195.

Wszyscy będziemy Barabaszami to kolejna część duchowej podróży w głąb Ewangelii z Ojcem Leganem jako przewodnikiem. Podróży po szlakach nieprzetartych, odbiegających od tras rutynowych wycieczek niedzielnych turystów. A nieznane nam dotychczas widoki, które w jej trakcie napotykamy, zachwycają i sprawiają, że nasze patrzenie na świat już nigdy nie będzie takie samo. Warto podkreślić, że choć nasz przewodnik obficie korzysta ze swej wiedzy o Biblii, literaturze czy sztuce, celem, ku, któremu nas kieruje, nie jest wzbogacanie naszej erudycji, ale pogłębienie naszej osobistej relacji z Bogiem przemawiającym na kartach Ewangelii.

Joanna Petry Mroczkowska, Feminizm – antyfeminizm. Kobieta w Kościele, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012, s. 228.

Joanna Petry Mroczkowska próbuje wskazać drogę między kościelnymi stereotypami na temat kobiet a radykalnym świeckim feminizmem. Autorka przybliża ideę „nowego feminizmu” wprowadzonego do myśli Kościoła przez Jana Pawła II, ale wciąż słabo rozumianego, zwłaszcza na polskim gruncie. Zaletą niniejszej książki jest to, że rozwijający się kierunek teologii feministycznej odrywa od akademickich debat, by skupić się na realnych problemach kobiet.

Joanna Petry Mroczkowska, Teresa z Lisieux. Siostra wierzących i wątpiących, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012, s. 188.

Krótkiemu życiu Teresy zabrakło wielkich wydarzeń. Nie piastowała ważnych funkcji, nie pisała traktatów teologicznych, nie zakładała klasztorów, nie zabłysnęła bohaterskimi czynami. Natomiast życie nie szczędziło jej smutku i rozczarowań. Niepozornie jednak rozpoczęła cichą rewolucję w Kościele. W czasach, które wyolbrzymiały rolę ludzkiego wysiłku w drodze do Boga, dopominała się rezygnacji z doskonalenia się o własnych siłach. Gdy wszędzie straszono surowym sądem sprawiedliwego Stwórcy, Teresa widziała w Bogu czułego ojca i matkę.

Tomasz Ponikło, Szachy ze Złym. O diable rozmawia Tomasz Ponikło, Wydawnictwo Więź, s. 160.

„Niepochwytny. Niby jest osobą, ale piekielnie rozmnożoną” − mówi Zbigniew Mikołejko. „Przychodzi codziennie”, jak twierdzi Tomasz Budzyński. Kim jest diabeł? Skąd wzięło się zło i czemu Bóg na nie pozwala? Dlaczego sami mamy tak wielką skłonność do złego? Pytania te nękają ludzi właściwie od zawsze. Rozmówcy Tomasza Ponikły patrzą na nie z różnych perspektyw: okiem teologa, psychologa, filozofa, krytyka sztuki, spowiednika. Do dyskusji na temat zła wnoszą nie tylko profesjonalną wiedzę, ale także swoje życiowe doświadczenia.

Tomasz Ponikło, Józef Tischner – myślenie według miłości. Ostatnie słowa, Wydawnictwo WAM, s. 328.

Książka Tomasza Ponikły to nie tylko opowieść o życiu i myśli Wielkiego Filozofa. To także swoisty „przewodnik” po problemach sensu naszego istnienia, sensu (lub bezsensu) cierpienia, śmierci i zła, a wreszcie zaproszenie do namysłu nad tajemnicą wiary i nadziei. Opisując ostatnie lata życia ks. Józefa Tischnera i analizując jego teksty z tych lat zmagania się ze śmiertelną chorobą, Tomasz Ponikło pisze tak naprawdę o każdym z nas. Pisze przenikliwie, jasno, z miłością do swego ulubionego Mistrza, ale bez popadania w pomnikowość i ze świadomością, że ta książka – tak jak pisma Księdza Profesora – ma jeden cel: pomóc nam przeżyć dany każdemu z nas czas wartościowo. Jarosław Gowin

Marta Przyszychowska, Wszyscy byliśmy w Adamie. Jedność ludzkości w Adamie w nauczaniu ojców Kościoła, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2013, s. 200.

Robert M. Rynkowski, Każdy jest teologiem. Nieakademicki wstęp do teologii, Wydawnictwo WAM, Kraków 2012, s. 176.

„Każdy, kto kocha Boga, jest przynaglony, by stać się w pewnym sensie teologiem” (Benedykt XVI).
Książka dla tych, którzy teologią zajmują się od lat – by zachęcić ich do postawienia sobie na nowo pytania: jak uprawiać teologię? Jest też dla tych, którzy zaczynają przygodę z teologią – by chcieli i potrafili uprawiać teologię, nie dla zdobywania kolejnych stopni kariery naukowej. Książka ta jest też dla tych, którzy zastanawiają się nad swoją wiarą, żyją modlitwą – by uwierzyli w to, że również oni są teologami.

Jacek Salij OP, Wszechobecna miłość, Wydawnictwo W drodze, Poznań 2011, s. 352.

Ile jest dogmatów wiary? Czy istnieje jakiś oficjalny wykaz dogmatów, jakie są wyznawane w Kościele katolickim? Spróbujmy zastanowić się, dlaczego nikt w Kościele takich wykazów jakoś nie sporządzał. A ile jest praw przyrody? – zaczął kiedyś odpowiadać pytaniem na to pytanie profesor chemii, który regularnie uczestniczy w prowadzonej przeze mnie grupie religijnej. I zaproponował następującą odpowiedź: Praw przyrody jest tyle, ile jest nam potrzeba do objaśnienia tego, co w przyrodzie udało nam się już poznać. Badacza przyrody interesuje nie tyle liczba praw, którymi ona się rządzi, ale raczej poznawanie jej samej, przede wszystkim poznawanie w niej i lepsze rozumienie tego, co dotychczas było przed nami zakryte. Analogia wydaje się trafna.

Elżbieta Wiater, Filotea 2.1. Duchowość dla świeckich, Wydawnictwo eSPe, Kraków 2012, s. 164.

Filotea 2.1 to próba przełożenia zawartej w tym klasycznym dziele wizji życia duchowego na język współczesności. Elżbieta Wiater pokazuje, jak może ono inspirować duchowość ludzi epoki Internetu, Facebooka i iPada. Przystępnie omawia m.in. takie tematy jak: modlitwa, ćwiczenia duchowe, rachunek sumienia, spowiedź, pokusy czy życie małżeńskie. Posługuje się lekkim, pełnym humoru językiem, unikając moralizowania i teologicznego żargonu. Jej wnikliwe, odwołujące się do aktualnych realiów, interpretacje i aplikacje porad Franciszka Salezego, to doskonała pomoc w korzystaniu z bogactwa duchowości tego świętego. Pamiętajmy, że tytułowa „Filotea – miłująca Boga” – jest imieniem każdego, kto chce dążyć do doskonałości i świętości.

Elżbieta Wiater, Hildegarda z Bingen. Mistyczka z charakterem, Wydawnictwo eSPe, s. 132.

Opowieść o życiu tej wszechstronnie uzdolnionej, niezwykle aktywnej i energicznej mniszki przedstawiona została przez Elżbietę Wiater na tle fascynującej epoki rozkwitu średniowiecza. Autorka odsłania przed czytelnikami tajemniczy świat średniowiecznych klasztorów, barwnie opisuje życie benedyktyńskich mniszek i mnichów, stara się przybliżyć wizję świata, wzory zachowań i dominujące wartości ówczesnej kultury.

Elżbieta Wiater, C.S. Lewis. Pielgrzym radości, Wydawnictwo eSPe, s. 117.

Biografia jednego z najbardziej popularnych współczesnych chrześcijańskich pisarzy. Opowiedziana w tej książce historia życia C.S. Lewisa jest nie tyle chronologicznym zestawieniem faktów z jego biografii, co próbą prześledzenia jego drogi wiary. Rozpoczyna się ona w protestanckiej rodzinie w północnej Irlandii i prowadzi przez negację istnienia Boga, eksperymenty ze spirytyzmem, przyjęcie światopoglądu materialistycznego, wreszcie powrót do wiary, najpierw w bezosobowy Absolut, a potem także w osobowego Boga i Chrystusa jako Zbawiciela. Ważną częścią tej drogi jest, sportretowana w słynnym filmie „Cienista dolina”, historia miłości Lewisa i innej konwertytki, Helen Joy Davidman, oraz zmagania z jej chorobą i śmiercią. Opowieść o życiu swego bohatera autorka osadza na tle przemian zachodzących w cywilizacji europejskiej w okresie, w którym żył.

Robert Józef Woźniak, Różnica i tajemnica. Objawienie jako teologiczne źródło ludzkiej sobości, Wydawnictwo „W drodze”, Poznań 2012, s. 560.

Robert Józef Woźniak ujmuje objawienie z perspektywy teologii dogmatycznej, a więc wydobywa je z przestrzeni teologii fundamentalnej i właściwej dla niej teorii poznania. Stara się pokazać istotę objawienia jako wydarzenia przynoszącego prawdę o Bogu zasadniczo innym od stworzenia, a jednocześnie respektującym odrębność i autonomię świata. Taka perspektywa pozwala zobaczyć, że tylko dzięki objawieniu człowiek zyskuje wyjątkowość – swą inność, sobość. Autor podkreśla tym samym, że zwrot miłującego Boga ku człowiekowi „konstytuuje ludzkie bycie jako takie w całej jego pełni”.

Robert J. Woźniak, Sekret „Credo”, Znak, Kraków 2014, s. 192.

Jak przekroczyć czas i przestrzeń? Stać się chorym z miłości? Przeżywać w zachwycie cielesność i intymność? Dotknąć szczytu i dna? Poczuć drżenie ziemi pod stopami? W Kościele to możliwe: wystarczy na nowo odkryć tajemnice, które niesie w sobie wyznanie wiary w Trójjedynego Boga… Ksiądz Robert Woźniak, ceniony teolog, laureat Nagrody im. księdza Józefa Tischnera, na podstawie tekstu „Credo” przypomina pasjonujące sekrety, które kryją się w istocie naszej wiary. Duchowny pokazuje, że nie jest ona tylko pustą formułą, ale dynamiczną siecią relacji, z których najważniejsza jest Miłość – podstawa wspólnoty Kościoła.

Sławomir Zatwardnicki, Gwałt na Teologii – Kalambury teologiczne, IW Pax, Warszawa 2017, s. 176.

Zabawny jest ten wyrzut sumienia, który zmusza, by do Boskiego kapelusza, którego nieskończone gabaryty redukowało się ze trzy kwadranse, wrzucić na koniec grosik żywej czy spreparowanej pokory. Taka kropka nad „i”, czy raczej „wypchana sowa” na zakończenie, które byłoby dobrym punktem wyjścia. Bo to dopiero nad „i” tajemnicy trzeba by postawić „ptaszka” racjonalnego uporządkowania tego, co objawione. Teologia jako „wiedza wiary” w świecie postawionym na głowie poucza wiarę, zamiast dać się jej pouczać; chce posiąść Boga, zamiast dać się posiąść Jemu.

Obserwuj tablicę Książki „Kleofasa” należącą do użytkownika Książki.